Διαθεματική Εργασία στη Γεωγραφία

 

 

 

 

 

Η κίνηση της Γης και της Σελήνης

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Τμήμα: Α1

 

Ομάδα: Αρίστιλλος

 

Μαθητές:

 

Βαγιάνας Παναγιώτης

Δήμτσης Ιορδάνης

Κακαζάνης Δημήτρης

Παπαλέξης Μωυσής

Τρύπκη Κατερίνα

 

Επιβλέποντες Καθηγητές:

 

Ντόζης Αλέξανδρος, φυσικός

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 


Γουμένισσα 2007 – 2008


Α. Η Εργασία μας

Α.1 Ανάθεση

 

Εργασία 4

 

Η κίνηση της Γης και της Σελήνης

 

1. Βρείτε και καταγράψτε τις φάσεις της Σελήνης (νέα Σελήνη – πρώτο τέταρτο – πανσέληνος – τελευταίο τέταρτο). Βρείτε φωτογραφίες από τις φάσεις της Σελήνης και καταγράψτε το λόγο για τον οποίο η Σελήνη παρουσιάζει αυτές τις φάσεις. Πόσο διαρκεί ο κύκλος των φάσεων της Σελήνης;

2. Δρώμενο. Τρεις μαθητές θα αναλάβουν να δείξουν μέσα στην τάξη τις κινήσεις της Γης γύρω από τον Ήλιο και γύρω από τον νοητό άξονά της και την κίνηση της Σελήνης γύρω από τη Γη. Χρειαζόμαστε έναν φακό για τον μαθητή-Ήλιο και τέσσερις πινακίδες που να γράφουν τα ονόματα: «Αμερική», «Ευρώπη-Αφρική», «Ασία» και «Ειρηνικός Ωκεανός».

α. Ο μαθητής-Ήλιος στέκεται ακίνητος στη μέση της αίθουσας και με το φακό του φωτίζει τη Γη και τη Σελήνη.

β. Ο μαθητής-Γη στέκεται σε απόσταση από τον μαθητή-Ήλιο. Ο μαθητής-Γη με μια παραμάνα κρεμάει μπροστά του την πινακίδα «Ευρώπη-Αφρική» στο πίσω μέρος του την πινακίδα «Ειρηνικός Ωκεανός», στο δεξί του χέρι την πινακίδα «Αμερική» και στο αριστερό του χέρι την πινακίδα «Ασία». Εξηγεί στους συμμαθητές του ότι το κεφάλι του είναι ο Βόρειος Πόλος, τα πόδια του ο Νότιος Πόλος. Ο μαθητής-Γη αρχίζει να γυρίζει γύρω από τον εαυτό του προς την κατεύθυνση που περιστρέφεται και η Γη, δηλαδή Αμερική – Ευρώπη – Αφρική – Ασία – Ειρηνικός Ωκεανός. Ταυτόχρονα ο μαθητής-Ήλιος τον φωτίζει με το φακό του. Ο μαθητής Γη καθώς γυρίζει γύρω από τον εαυτό του εξηγεί στους συμμαθητές του ποιο τμήμα του φωτίζεται από το φακό και ποιο τμήμα του δεν φωτίζεται από το φακό, ερμηνεύοντας έτσι την εναλλαγή ημέρας-νύχτας.

γ. Η μαθητής-Γη καθώς γυρίζει γύρω από τον εαυτό του, αρχίζει να γυρίζει και γύρω από το μαθητή-Ήλιο, δείχνοντας έτσι την περιφορά της Γης γύρω από τον Ήλιο. Η μαθητής-Γη πρέπει να φροντίσει ώστε οι δύο περιστροφές να γίνονται προς την ίδια κατεύθυνση. Ο μαθητής-Ήλιος φωτίζει συνεχώς με το φακό του το μαθητή-Γη. Ο μαθητής-Ήλιος εξηγεί στους συμμαθητές του την περιφορά της Γης γύρω από τον Ήλιο.

δ. Ο μαθητής-Ήλιος και ο μαθητής-Γη στέκονται ακίνητοι σε απόσταση μεταξύ τους. Ο μαθητής-Σελήνη περιστρέφεται γύρω από τον μαθητή-Γη κοιτώντας πάντα προς αυτόν. Ο μαθητής-Γη εξηγεί στους συμμαθητές του γιατί βλέπουμε συνεχώς την ίδια πλευρά της Σελήνης. Ο μαθητής-Σελήνη εξηγεί στους συμμαθητές του ότι βλέπει συνεχώς διαφορετική πλευρά της αίθουσας και άρα περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό του. Ο μαθητής-Ήλιος φωτίζει το μαθητή-Σελήνη με το φακό του και εξηγεί τις φάσεις της Σελήνης.

3. Διάλογοι. Για το παραπάνω δρώμενο να γραφούν διάλογοι μεταξύ των μαθητών έτσι ώστε να μπορέσουν όσοι το παρακολουθούν να κατανοήσουν την εναλλαγή ημέρας και νύχτας και τις φάσεις της Σελήνης.

4. Να παρουσιάσετε κατάλληλα σε ένα χαρτόνι διαστάσεων 1mΧ70cm (περίπου) τις φάσεις της Σελήνης.

 

 

Η ομάδα θα γράψει μία εργασία με τις εξής ενότητες:

Α. Η εργασία μας

Στην ενότητα αυτή θα περιγραφεί πλήρως, σε μορφή έκθεσης, όλη η εργασία που έγινε από τα μέλη της ομάδας, πώς ολοκληρώθηκε κάθε βήμα της, τι βοηθήματα χρησιμοποιήθηκαν, τι πηγές αναζητήθηκαν, ποιοι άνθρωποι βοήθησαν και πώς κ.τ.λ.

Β. Οι δυσκολίες

Στην ενότητα αυτή θα περιγραφεί ποια κομμάτια της εργασίας δυσκόλεψαν ιδιαίτερα την ομάδα και γιατί. Επίσης σ’ αυτήν την ενότητα θα περιγραφούν τα σημεία που δεν έγινε κατορθωτό να ολοκληρωθούν και οι λόγοι της μη ολοκλήρωσής τους.

Γ. Επιπλέον εργασίες

Στην ενότητα αυτή θα περιγραφούν επιπλέον τμήματα της εργασίας που πρόσθεσαν τα μέλη της ομάδας, χωρίς να ζητηθούν, αλλά που η ομάδα τα βρήκε ενδιαφέροντα.

Δ. Προτάσεις για το καλύτερο

Στην ενότητα αυτή θα περιγραφούν οι προτάσεις της ομάδας για καλυτέρευση της εργασίας.


 

Α.2 Η δουλειά μας

 

Α.2.1 Η Σελήνη

 

 

Σελήνη αστρονομία (Αστρον.): Ουράνιο σώμα, ο μοναδικός φυσικός δορυφόρος της Γης. Η μέση απόστασή της από τη Γη είναι 384.467 χλμ., αφού η μέγιστη απόσταση (απόγειο) είναι 357.600 χλμ. και η ελάχιστη απόσταση (περίγειο) είναι 406.800 χλμ. Η απόσταση αυτή είχε προσδιοριστεί παλαιότερα με τις κλασικές μεθόδους του τριγωνισμού (ταυτόχρονη φωτογράφηση της Σελήνης από δύο ορισμένα ξεχωριστά σημεία της Γης και προσδιορισμός της γεωκεντρικής παράλλαξης) και με ραντάρ (αποστολή ραδιοκύματος από τη Γη προς τη Σελήνη, ανάκλαση πάνω σ' αυτήν και επιστροφή). Σήμερα ακριβέστερη μέθοδος θεωρείται αυτή που χρησιμοποιεί ακτίνες  λέιζερ με σφάλμα μέτρησης μερικά μέτρα, ενώ οι προηγούμενες μέθοδοι παρουσιάζουν σφάλμα στην τάξη του χιλιομέτρου. Η διάμετρος της Σελήνης ανέρχεται σε 3.476 χλμ., περίπου το 1% της διαμέτρου της Γης, η πυκνότητά της είναι κατά μέσο όρο 3,33, δηλ. μικρότερη από την πυκνότητα της Γης.

Κινήσεις της Σελήνης: Η Σελήνη γράφει γύρω από τη Γη μία ελλειπτική τροχιά με σημαντική εκκεντρότητα, της οποίας τη μία κύρια εστία αποτελεί η Γη. Η τροχιά αυτή διέπεται από το νόμο του Κέπλερ. Υπάρχουν όμως πολλές διαταράξεις στην κίνησή της αυτή, που οφείλονται κυρίως στο γεγονός ότι βρίσκεται κοντά στον Ήλιο και κατά δεύτερο λόγο στις παρέλξεις που δέχεται από τους πλανήτες  Αφροδίτη (επειδή είναι πολύ κοντά) και Δία (επειδή έχει πολύ μεγάλη μάζα). Εξαιτίας του γεγονότος αυτού το πρόβλημα για τον προσδιορισμό μιας εξίσωσης για την κίνηση της Σελήνης παρουσίαζε πολλές δυσκολίες. Ήδη, με τη βοήθεια ηλεκτρονικών υπολογιστών, η πολύπλοκη κίνηση της Σελήνης θεωρείται τελείως γνωστή. Η περιφορά της Σελήνης γύρω από τη Γη γίνεται από Δ προς Α και ο χρόνος μιας πλήρους περιφοράς λέγεται γενικά μήνας. Επειδή όμως παρουσιάζονται οι ανωμαλίες που προαναφέρθηκαν κατά την περιφορά της, χρειάζεται ο μήνας αυτός να παίρνεται αναφορικά με κάποιο σύστημα. Έτσι έχουμε: τον αστρικό μήνα, που παίρνεται αναφορικά με έναν απλανή αστέρα και έχει διάρκεια 27 ημ. 7 ωρ. 43΄ 11,5΄΄, το συνοδικό ή σεληνιακό μήνα που παίρνεται αναφορικά με τον Ήλιο και έχει διάρκεια 29 ημ. 12 ωρ. 44΄ 2,86΄΄, τον τροπικό μήνα, που είναι η χρονική διάρκεια που κάνει η Σελήνη για να περάσει δύο φορές διαδοχικά από το εαρινό ισημερινό σημείο και διαρκεί 27 ημ. 7 ωρ. 43΄ 4,7΄΄, το συνδεσμικό μήνα, που είναι η χρονική διάρκεια που κάνει η Σελήνη για να περάσει δύο διαδοχικές φορές από τον ίδιο σύνδεσμο της τροχιάς και διαρκεί 27 ημ. 13 ωρ. 18΄ 33,1΄΄.

Η Σελήνη εκτελεί περιστροφική κίνηση γύρω από έναν άξονα με κλίση 83,5ο ως προς το επίπεδο της τροχιάς της. Η διάρκεια της περιστροφής είναι ακριβώς ίδια με τη διάρκεια της περιφοράς της. Γι' αυτό το λόγο η Σελήνη στρέφει πάντα το ίδιο ημισφαίριο προς τη Γη. Η ισότητα των δύο περιόδων της Σελήνη είναι το αποτέλεσμα των παλιρροιών που ασκεί η Γη πάνω στη Σελήνη. Στην πραγματικότητα δεν είναι ορατό από τη Γη το 50% μόνο της επιφάνειας της Σελήνης, αλλά το 59% περίπου, χάρη σε διάφορα φαινόμενα, που είναι γνωστά με το όνομα "λικνίσεις". Οι κυριότερες λικνίσεις είναι: α) Η λίκνιση κατά πλάτος. Οφείλεται στην κλίση των 83,5ο και που έχει ο άξονας περιστροφής της στο επίπεδο της τροχιάς της. β) Η λίκνιση κατά μήκος. Οφείλεται στη διαφορά ανάμεσα στην ταχύτητα περιστροφής της Σελήνης και στην ταχύτητα περιφοράς της γύρω από τη Γη και στο ότι, λόγω της ελλειπτικής τροχιάς της, η περιφορά της γύρω από τη Γη δε γίνεται με σταθερή γωνιακή ταχύτητα. γ) Ημερήσια λίκνιση. Οφείλεται στο ότι η περιστροφή της Γης μετατοπίζει τον παρατηρητή που βρίσκεται στην επιφάνειά της, με αποτέλεσμα ο δίσκος της Σελήνης να υφίσταται μία ταλάντωση που έχει εύρος 1ο. Έτσι, χάρη σ' αυτές τις λικνίσεις, γίνονται ορατά από τη Γη τα 59% της Σελήνης. Τα υπόλοιπα 41% μπορούν να παρατηρηθούν χάρη στις φωτογραφίσεις που έγιναν από σοβιετικούς και αμερικανικούς τεχνητούς δορυφόρους. Σήμερα είναι γνωστή η επιφάνεια τόσο η ορατή, όσο και η αόρατη.

Επιφάνεια της Σελήνης: Οι παρατηρήσεις με ισχυρά τηλεσκόπια παρουσιάζουν την επιφάνεια της Σελήνης ως έδαφος πολύ ξερό και ρυτιδωμένο. Η μορφολογία του εδάφους της παρουσιάζει έντονες αντιθέσεις. Έτσι παρατηρήθηκαν ορεινοί όγκοι καθώς και πεδιάδες. Υπάρχουν επίσης και συστήματα κυκλικών πεδινών τμημάτων που τα ονόμασαν "κρατήρες", χωρίς όμως να υπάρχει καμία σχέση με τους κρατήρες των ηφαιστείων που υπάρχουν στην επιφάνεια της Γης. Η επιφάνεια διακόπτεται πολλές φορές από σκουρόχρωμους και λίγο ανώμαλους σχηματισμούς, που δίνουν αμυδρά την εικόνα ανθρώπινου προσώπου και στην πραγματικότητα είναι πεδιάδες που διακόπτονται από διάφορες ρυτίδες. Οι σκουρόχρωμοι αυτοί σχηματισμοί παλαιότερα έδιναν την εντύπωση ότι είναι θάλασσες, αυτό όμως είναι λάθος, γιατί στη Σελήνη δεν υπάρχει καθόλου νερό ούτε και κανένα άλλο σημείο ζωής (μέχρι στιγμής τουλάχιστο δεν υπάρχει ούτε μία ένδειξη για το αντίθετο). Επειδή όμως παλαιότερα ονόμασαν τους σχηματισμούς αυτούς θάλασσες, παραμένει ο ίδιος χαρακτηρισμός και σήμερα. Έτσι π.Χ. έχουμε τη "Θάλασσα της ηρεμίας", τη "Θάλασσα του Νέκταρος", τον "Ωκεανό των Καταιγίδων" κ.λ.π. Σ' όλη την επιφάνεια της Σελήνης είναι διασπαρμένοι οι κρατήρες. Η διάμετρός τους ποικίλλει από 10 - 150 χλμ. για τους μικρούς, ενώ οι μεγάλοι φτάνουν τα 250 χλμ. Πάνω στην επιφάνεια της Σ. υπάρχουν επίσης και ρεύματα σεληνιακής λάβας με μήκος 50 - 100 χλμ. και πάχος γύρω στα 50 χλμ. Το κάθε ρεύμα ξεχωρίζει από τα άλλα από το διαφορετικό του χρώμα. Το ύψος των σεληνιακών βουνών φτάνει τα 5 - 8 χλμ.

Φάσεις της Σελήνης: Όπως όλοι οι πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος, έτσι και η Σελήνη δεν έχει δικό της φως, αλλά λάμπει επειδή φωτίζεται από τον Ήλιο, δηλ. είναι σώμα ετερόφωτο. Και επειδή κατά την περιφορά της γύρω από τη Γη παίρνει τέτοιες θέσεις, ώστε να είναι ορατό σε μας πάντα το ίδιο τμήμα της, έχουμε τις διάφορες φάσεις της Σελήνης. Όταν η Σελήνη βρεθεί κατά την περιφορά της ανάμεσα στη Γη και στον Ήλιο (Νέα Σελήνη), φωτίζεται η αόρατη μόνο πλευρά της και έτσι στη Γη είναι ολοκληρωτικά αόρατη. Μία εβδομάδα αργότερα έχουμε τη φάση του Πρώτου τετάρτου, καθώς είναι ορατό το δυτικό μισό του τμήματος που φωτίζεται. Ακολουθεί η φάση της Πανσέληνου, κατά την οποία φωτίζεται από τον Ήλιο, ολόκληρο το ορατό από τη Γη τμήμα της, και μετά η φάση του Τελευταίου τετάρτου, όταν είναι ορατό από τη Γη το ανατολικό μισό του τμήματος που φωτίζεται. Μετά τη φάση αυτή αρχίζει πάλι ο κύκλος των φάσεων με τη φάση της Νέας Σελήνης κ.ο.κ. Κατά το διάστημα από τη Νέα Σελήνη μέχρι την Πανσέληνο η Σελήνη λέγεται αύξουσα, ενώ από την Πανσέληνο μέχρι την επόμενη Νέα Σελήνη λέγεται φθίνουσα. Στο διάστημα ανάμεσα στη Νέα Σελήνη και στο Πρώτο τέταρτο ή ανάμεσα στο Τελευταίο τέταρτο και τη Νέα Σελήνη είναι ορατό λιγότερο από το μισό του τμήματος που φωτίζεται και η Σελήνη παίρνει το σχήμα του δρεπανιού ή του μηνίσκου. Στο διάστημα ανάμεσα στην Πανσέληνο και στα τέταρτα είναι ορατό περισσότερο από το μισό του τμήματος που φωτίζεται και η Σελήνη παίρνει ένα ελλειψοειδές αμφίκυρτο σχήμα. Αξίζει να σημειωθεί ότι κατά τη διάρκεια της Πανσέληνου η Σελήνη καταλαμβάνει τη θέση που θα έχει ο  Ήλιος (αναφορικά με τη Γη) μετά από 6 μήνες. Όταν η Σελήνη διανύει τις φάσεις της Νέας Σελήνης ή της Πανσέληνου, λέμε ότι βρίσκεται σε "συζυγία με τον Ήλιο" (τότε τα ελλειπτικά και γεωκεντρικά μήκη της Σελήνης είναι ίσα ή διαφέρουν κατά 180ο και από τα μήκη του  Ήλιου αντίστοιχα). Κατά τις φάσεις του πρώτου και του τελευταίου τετάρτου λέμε ότι ο Ήλιος βρίσκεται "σε τετραγωνισμό" με τη Σελήνη (τότε τα μήκη τους διαφέρουν κατά 90ο). Τέλος, λέγεται "ηλικία της Σελήνης" ο αριθμός των ημερών που πέρασαν από την τελευταία Νέα Σελήνη.

Επίδραση της Σελήνης στη Γη: Ο φωτισμός που παρέχει η Σελήνη στη Γη κατά την Πανσέληνο είναι 650.000 φορές ασθενέστερος από αυτόν που παρέχει στη Γη απευθείας ο Ήλιος. Η ανακλαστική ικανότητα της Σελήνης είναι πολύ μικρή, αντίθετα με τη Γη που διαθέτει μεγαλύτερη ανακλαστική ικανότητα, γεγονός που μας δίνει τη δυνατότητα να διακρίνουμε ολόκληρο το φωτιζόμενο ημισφαίριο της Σελήνης με ένα ασθενικό φως που καλείται χαρακτηριστικά "τεφρώδες". Η Σελήνη ασκεί μία μικρή έλξη πάνω στο ισημερινό εξόγκωμα της Γης. Η έλξη αυτή παίζει σημαντικό ρόλο στα φαινόμενα της μετάπτωσης των ισημερινών και στις παλίρροιες. Στην πραγματικότητα κατά το φαινόμενο της παλίρροιας παίζει κάποιο ρόλο και ο Ήλιος, η Σελήνη όμως, μια και είναι πιο κοντά προς τη Γη, είναι αυτή που επηρεάζει πιο πολύ το φαινόμενο αυτό. Τα ρεύματα της παλίρροιας προκαλούν τριβές που παρεμποδίζουν την περιστροφική κίνηση της Γης και δίνουν μία φαινομενική επιτάχυνση στην περιφορά της Σελήνης.

Εκλείψεις: Ένα άλλο φαινόμενο που οφείλεται στη Σελήνη και είναι αντιληπτό στη Γη είναι οι εκλείψεις. Όταν η Σελήνη κατά την περιφορά της βρεθεί ανάμεσα στον Ήλιο και τη Γη, προκαλείται η έκλειψη του  Ήλιου, ενώ όταν η Γη βρίσκεται ανάμεσα στη Σελήνη και τον Ήλιο, η σκιά της πέφτει πάνω στο δορυφόρο της και έχουμε την έκλειψη της Σελήνης.

Προέλευση της Σελήνης – Σύσταση: Η προέλευση της Σελήνης αποτελεί σημαντικό πρόβλημα για τους επιστήμονες. Είναι πάντως αποδεκτό ότι η λύση του πρέπει να αναζητηθεί στην προέλευση του ηλιακού συστήματος. Κατά καιρούς έχουν διατυπωθεί αρκετές θεωρίες σχετικές με την προέλευση της Σελήνης. Αρχικά διατυπώθηκε η θεωρία ότι η Σελήνη είναι ένα τμήμα της Γης που αποσπάστηκε από αυτήν με την επίδραση διάφορων αιτίων. Η άποψη όμως αυτή θεωρείται λανθασμένη από τη μια μεριά, γιατί θεωρείται αδύνατη η εμφάνιση τέτοιων αιτίων (παλιρροιακές κυρίως δυνάμεις) ικανών να προκαλέσουν την απόσπαση τμήματος από τη Γη, και από την άλλη, γιατί στα συστατικά που βρέθηκαν στη Σελήνη υπάρχουν βέβαια γήινα συστατικά, λείπουν όμως πολλά σπουδαία.

Μία άλλη θεωρία δέχεται ότι η Σελήνη σχηματίστηκε από συμπύκνωση ύλης στην περιοχή της Γης και μπήκε σιγά σιγά σε τροχιά γύρω από αυτήν. Και η άποψη όμως αυτή θεωρείται λανθασμένη για τους προηγούμενους λόγους.

Μία τρίτη θεωρία υποστηρίζει ότι η Σελήνη ήταν ανεξάρτητο σώμα στο διάστημα και περνώντας κάποτε δίπλα από τη Γη δέχτηκε την επίδρασή της και έγινε δορυφόρος της.

Η τελευταία θεωρία, που θεωρείται και η πιο σωστή, δέχεται ότι η Σελήνη σχηματίστηκε μαζί με ολόκληρο το ηλιακό σύστημα μετά από συνένωση όλων των διάπυρων σωματιδίων και αερίων που εκλύει ο Ήλιος και μπαίνουν σε περιστροφική κίνηση.

Ο άνθρωπος στη Σελήνη: Ο άνθρωπος όμως δεν αρκέστηκε μόνο στη διατύπωση θεωριών και θέλησε ο ίδιος να επισκεφτεί τη Σελήνη και να τη μελετήσει επιτόπου.  Έτσι, Σοβιετικοί και Αμερικανοί κατέστρωσαν τα προγράμματα "Λούνα" και "Απόλλων" για να πετύχουν την προσσελήνωση. Το διαστημόπλοιο "Απόλλων 11" υπήρξε το πρώτο επανδρωμένο διαστημόπλοιο που κατάφερε να προσσεληνωθεί. Ακολούθησαν και άλλες πετυχημένες αποστολές αστροναυτών στη Σελήνη, με αποτέλεσμα να μεταφερθεί στη Γη σημαντική ποσότητα υλικού του σεληνιακού εδάφους.

Η επεξεργασία του υλικού αυτού καθώς και η εγκατάσταση πολλών συστημάτων παρατήρησης (ραντάρ, ακτίνες  λέιζερ κ.λ.π.) στην επιφάνεια της Σελήνης έδωσαν το συμπέρασμα ότι στη Σελήνη δεν υπάρχει κανένα ίχνος ατμόσφαιρας, νερού ή ζωής.

Αναφορικά με τη σύσταση του σεληνιακού εδάφους βρέθηκε ότι δε διαφέρει πολύ από τη σύσταση της Γης. Έτσι στα σεληνιακά πετρώματα βρέθηκαν ποσότητες χρωμίου, τιτανίου, ζιρκονίου κ.λ.π., δε βρέθηκαν όμως καθόλου ίχνη χρυσού, αργύρου, λευκόχρυσου ή άλλων "πολύτιμων" μετάλλων. Τα πετρώματα, όπως προσδιορίστηκε, είναι ηλικίας 3,7 δισεκατομμυρίων χρόνων, όση δηλ. υπολογίζεται και η ηλικία των πετρωμάτων της Γης. Η πυκνότητά τους προσδιορίστηκε σε 2,9 - 3,3 gr/cm3. Οι σεισμογράφοι, τέλος, που τοποθετήθηκαν στην επιφάνεια της Σελήνης δεν έδειξαν ότι καταπονείται από σεισμικές δονήσεις.

Η περιστροφική κίνηση των τεχνητών δορυφόρων και των διαστημοπλοίων παρουσίασε μερικές ανωμαλίες, γεγονός που απέδειξε ότι η Σελήνη έχει σχήμα κάπως απιοειδές και ότι υπάρχουν ζώνες με διαφορετική πυκνότητα. Οι ζώνες με μεγαλύτερη πυκνότητα ονομάζονται "mas cοni".

Πάντως, αν και τα μέχρι στιγμής αποτελέσματα δεν έδειξαν τίποτε το θετικό σχετικά με τη σύσταση του σεληνιακού εδάφους, ελπίζεται ότι στο μέλλον θα γίνει δυνατός ο προσδιορισμός και, μετά, θα μπορέσει να λυθεί και το πρόβλημα της προέλευσης της Γης.

 

 

Α.2.1 Οι διάλογοι του δρώμενου

 

- Ήλιος: Γεια σας είμαι ο Ήλιος. Εγώ χαρίζω το φως μου στους ανθρώπους. Παρέχω ενέργειά μου στα φυτά για να γίνει η φωτοσύνθεση. Έτσι, δίνω ενέργεια και σε άλλους οργανισμούς. Είμαι πολύ μεγάλος και ζεστός. Η Γη περιστρέφεται γύρω από εμένα και γύρω από τον άξονά της.

- Γη: Γεια σας είμαι η Γη. Το κεφάλι μου είναι ο βόρειος πόλος και τα πόδια μου ο νότιος πόλος. Γυρίζω γύρω από τον εαυτό μου σε περίπου 24 ώρες. Ο Ήλιος είναι ακίνητος και εγώ γυρίζω γύρω από αυτόν. Όπου με φωτίζει έχουμε μέρα ενώ από την άλλη πλευρά έχουμε νύχτα.

- Σελήνη: Γεια σας είμαι η Σελήνη. Δεν έχω δικό μου φως αλλά ανακλώ το φως του Ήλιου και έτσι είμαι φωτεινή. Η περιστροφή γύρω από τη Γη και γύρω από τον άξονά μου γίνεται με την ίδια περίοδο. Γι αυτό το λόγο από τη Γη φαίνεται μόνο το ένα μέρος μου.

- Σελήνη: Οι άνθρωποι με βλέπουν μόνο τη νύχτα γιατί το πρωί το φως του Ήλιου είναι έντονο και οι άνθρωποι δε βλέπουν το δικό μου φως. Η περιστροφή μου γύρω από τη Γη και γύρω από τον άξονά μου διαρκούν περίπου 29 ημέρες.

- Σελήνη: Όταν η Γη είναι ανάμεσα στον Ήλιο και σε μένα έχουμε τη φάση της πανσέληνου γιατί τη νύχτα φαίνεται όλο το φωτισμένο κομμάτι μου από τη Γη. Όταν σχηματίζουμε ορθή γωνία με τη Γη και τον Ήλιο τότε φαίνεται τη νύχτα μόνο το μισό φωτισμένο κομμάτι μου. Τότε έχουμε τη φάση του πρώτου ή τελευταίου τέταρτου. Όταν είμαι ανάμεσα στον Ήλιο και τη Γη φαίνεται τη νύχτα μόνο ένα πολύ μικρό κομμάτι μου και τότε έχουμε τη φάση της νέας Σελήνης.

 

 

Β. Οι δυσκολίες της ομάδας

 

Στην αρχή μόλις πήραμε το χαρτί με την εργασία είπαμε τη θα κάνει ο καθένας. Δεν συναντηθήκαμε καμιά φορά παρά μονό στο σχολείο γιατί όλοι ήμασταν από διαφορετικά μέρη.

Ο καθένας ανέλαβε να κάνει από κάτι π.χ. ο Δημήτρης Κακαζάνης ανέλαβε να βρει φωτογραφίες με την Σελήνη, να βρει για τις φάσεις της Σελήνης και συμμετείχε στο θεατρικό. Η Κατερίνα Τρύπκη ανέλαβε να βρει και αυτή για τις φάσεις της Σελήνης. Ο Μωυσής Παπαλέξης ανέλαβε να κάνει τις ταμπέλες για το θεατρικό. Ο Ιορδάνης Δήμστης βρήκε και αυτός φωτογραφίες με την Σελήνη και ακόμα συμμετείχε στο θεατρικό. Ο Παναγιώτης Βαγιάνας συμμετείχε μόνο στο θεατρικό. Αφού τελειώσαμε όλοι τις εργασίες μας τα πήρε ο Δημήτρης Κακαζάνης και τα δακτυλογράφησε στον υπολογιστή. Κατόπιν, ένας από την ομάδα έπρεπε να γράψει το κείμενο με τις δυσκολίες που αντιμετώπισε η ομάδα και εκεί ήταν το μεγαλύτερο πρόβλημα γιατί κανένας δεν ήθελε να γράψει αυτό το κείμενο. Στο τέλος ανέλαβε να το γράψει ο Δημήτρης Κακαζάνης όπου όταν τελείωσε πήγε όλοι η ομάδα στο βιβλιοπωλείο για να βάλουν την εργασία σε σπιράλ.

Μετά από όλες αυτές τις δυσκολίες που αντιμετώπισε η ομάδα καταφέραμε να κάνουμε την εργασία όπου θα μπορούσε να είναι και καλύτερη.